Ramin Bahrani je ugledni iransko-američki filmski reditelj poznat po filmovima koji se fokusiraju na priče „novih Amerikanaca“ i marginalizovanih pojedinaca u svakodnevnim okruženjima. Rođen je u Severnoj Karolini 1975. godine, u porodici iranskih imigranata, diplomirao je na Univerzitetu Kolumbija, a čuveni kritičar Rodžer Ebert opisao ga je kao „novog velikog američkog reditelja“.
Bahranijev prvi dugometražni film, Sizif u Njujorku (2005) — priča o bivšoj pakistanskoj rok zvezdi koja prodaje kafu i peciva iz pokretne tezge na ulicama Menhetna — premijerno je prikazan na Venecijanskom filmskom festivalu i osvojio više od deset međunarodnih nagrada. Njegovi kasniji filmovi takođe su premijerno prikazani u Veneciji ili Kanu. Chop Shop (2007) prati dvanaestogodišnjeg dečaka siročeta koji živi i radi u Kvinsu, Njujork, u okruženju prepunom automehaničarskih radionica, otpada i deponija. Zbogom Solo (2008), priča o senegalskom taksisti i starijem, depresivnom Amerikancu koji ga unajmljuje za put u jednom pravcu do mesta Blouing Rok u Severnoj Karolini, osvojio je nagradu međunarodnih filmskih kritičara FIPRESCI za najbolji film u Veneciji a brojni kritičari proglasili su ga „remek-delom“.
Godine 2014. Bahrani je režirao dramu 99 domova, smeštenu u Floridi tokom Velike recesije, koja je osvojila Gran pri na Američkom filmskom festivalu u Dovilu 2015, a taj film predstavio je i u Beogradu. Godine 2021. adaptirao je roman Aravinda Adige Beli tigar, o vozaču u Indiji koji koristi inteligenciju i lukavost da se uzdigne iz siromaštva sve do samog vrha, što mu je donelo nominaciju za Oskara za najbolji adaptirani scenario.