Izabel Kušet je izuzetno plodna i uticajna španska rediteljka, scenaristkinja i producentkinja, poznata po svom prepoznatljivom vizuelnom stilu i temama koje istražuju emocije i egzistencijalne sukobe.
Rođena je 1960. godine u mestu San Adrija de Besos, blizu Barselone, a počela je da snima kada je za svoju prvu pričest dobila kameru od 8 mm.
Nakon što je diplomirala na Univerzitetu u Barseloni, gde se specijalizovala za istoriju 18. i 19. veka, započela je karijeru u oglašavanju, pre nego što je 1988. debitovala dugometražnim filmom Previše stara da bi umrla mlada. Godine 1996. otputovala je u Sjedinjene Države, gde je snimila svoj prvi film na engleskom jeziku Stvari koje ti nikad nisam rekla, a 1998. prvi put u Španiji i na španskom jeziku snimila je istorijsku avanturu Onima koji vole. Dve godine kasnije osnovala je sopstvenu producentsku kuću, s kojom je snimila svoj do danas najhvaljeniji film Moj život bez mene, sa Sarom Poli u ulozi En, mlade majke koja odlučuje da sakrije od porodice da boluje od terminalnog raka. Sa Polijevom je ponovo sarađivala na filmu Tajni život reči (2005), a više puta je angažovala i Žilijet Binoš, Patrišu Klarkson, Rinko Kikuči…
Njen film Elegija premijerno je prikazan na Berlinskom festivalu 2008, dok je Mapa zvukova Tokija uvršten u zvaničnu selekciju Kanskog festivala 2009. godine. Među njenim kasnijim projektima su Druga ja (2013), Časovi vožnje (2014), Beskrajna noć (2015), Knjižara (2016) i Sneg u Benidormu (2020).
Kušetova je dobitnica brojnih priznanja, uključujući više nagrada Goja i Nacionalnu filmsku nagradu španskog Ministarstva kulture i sporta, koja joj je uručena na Filmskom festivalu u San Sebastijanu 2020. godine.