U crkvi sveštenik prima grupu izbeglica. Na bizaran i preuveličan način, izbeglice se suočavaju sa birokratijom kojom upravljaju nemačke institucije. Crkva predstavlja mešavinu najrazličitijih institucija. Na kraju, radnici u ovom institucionalnom mehanizmu se ispostave kao žrtve aparature. Tim sačinjen od profesionalnih glumaca i neprofesionalaca, političkih i ratnih izbeglica iz Sirije, Turske i bivše Jugoslavije, glume situacije u kojima su lično bili. Na osnovu njihovih iskustava sa vlastima, ali i sopstvenih, režiser je napravio kafkijanski, nadrealistički i simbolički film sa mnogobrojnim ironičnim i humorističnim detaljima.